(HİTAB) (i. A.).

1.Birine söz söyleme, sözü bir kimseye söyleme, Osm.

tevcîh-i kelâm: Bana hitâb ederek söyledi, size hitâb edilmeyen sözü niçin üstünüze alıyorsunuz.

2.Bir topluluğa söylenilen nutuk.

3.(gramer) Fiil ve zamirde ikinci şahıs kullanılması ki, sözü dinleyenden ibarettir.

Hitâb-ı izzet = Tanrı tarafından bir adama söz söylenme.

Faslılhitâb = Bir kitap veya hutbenin başında besmele ve hamdele ve salavât ile duadan sonra «amma bâde» tâbiriyle mevzua girişme.